Ταμουρίδης Γιάννης: Μια βδομάδα μόλις μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου,
σειρά είχε ο 4ήμερος διεθνής γύρος ‘Tour of Szeklerland’ στην Ρουμανία. Μετά
την απίστευτη εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων στους οποίους όμως δεν κατάφερα να
φέρω το επιθυμητό αποτέλεσμα, έπρεπε να βρω τα ψυχολογικά αποθέματα για τον
τελευταίο αγώνα του καλοκαιριού. Έτσι ετοίμασα για άλλη μια φορά τις βαλίτσες
μου και ξεκίνησα για άλλες 5 αγωνιστικές μέρες, φτάνοντας συνολικά τις 50 από
τις αρχές του Μάρτη!
Η κούραση όλης της σεζόν δεν άργησε να φανεί και παρά το καλό πλασάρισμα της πρώτης μέρας στην 6η θέση, μέσα στον αγώνα ήμουν αρκετά παθητικός και άτονος. Αυτή μου την ατονία, την πλήρωσα με μια ‘χαζή’ πτώση στην ανηφόρα του 3ου ετάπ που ευτυχώς δεν είχε σημαντικές επιπτώσεις.
Έτσι, μετά το πρωινό Ανηφορικό Χρονόμετρο της τελευταίας μέρας, απέμενε το απογευματινό Σιρκουί των 125χλμ στο κέντρο της Miercurea Ciuc για να τελειώσει κι αυτός ο αγώνας. Στο συγκεκριμένο σιρκουί πέρυσι, είχα ανέβει από την 7η θέση της Γενικής στην 2η κι έχασα τον Γύρο για μόλις 2΄΄! Γνώριζα ότι είναι μια πολύ δύσκολη και τεχνική διαδρομή και προσπάθησα από την αρχή να βρίσκομαι σε κάποιο ξεκόλλημα για να μπορέσω να διεκδικήσω τη νίκη στο ετάπ. Στην αρχή κατάφερα να ξεκολλήσω μ’ ένα γκρουπ 7 ατόμων και έπειτα συνεργαστήκαμε όλοι μαζί να διατηρήσουμε μια καλή διαφορά, αφού το κυρίως γκρουπ ποτέ δεν σταμάτησε να μας καταδιώκει. Η συνεργασία όμως τελείωσε, όπως ήταν λογικό, στην τελευταία στροφή και με διαφορά 1’ από το γκρουπ ξεκίνησε ο ‘πόλεμος’! Προσπάθησα να βρίσκομαι συνέχεια μπροστά γνωρίζοντας ότι στο σπριντ ήμουν δυνατότερος από τους αντιπάλους μου και 200 μέτρα πριν τον τερματισμό ξεκίνησα ένα σπριντ που έμελλε να έχει δυο νικητές…! Απίστευτο κι όμως πραγματικό! Στα τόσα χρόνια που κάνω ποδήλατο δεν μου έχει ξανασυμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο στον Δρόμο, μετά από 125χλμ αγώνα να μην μπορεί ούτε το fotofinish να ξεχωρίσει τον Νικητή! Τελικά, με τον Ρουμάνο, Andrei Nechita, περάσαμε ταυτόχρονα την γραμμή του τερματισμού, και αναγκαστήκαμε να μοιραστούμε εκτός από το βάθρο του νικητή και τα χρηματικά έπαθλα της 1ης και 2ης θέσης!
Η κούραση όλης της σεζόν δεν άργησε να φανεί και παρά το καλό πλασάρισμα της πρώτης μέρας στην 6η θέση, μέσα στον αγώνα ήμουν αρκετά παθητικός και άτονος. Αυτή μου την ατονία, την πλήρωσα με μια ‘χαζή’ πτώση στην ανηφόρα του 3ου ετάπ που ευτυχώς δεν είχε σημαντικές επιπτώσεις.
Έτσι, μετά το πρωινό Ανηφορικό Χρονόμετρο της τελευταίας μέρας, απέμενε το απογευματινό Σιρκουί των 125χλμ στο κέντρο της Miercurea Ciuc για να τελειώσει κι αυτός ο αγώνας. Στο συγκεκριμένο σιρκουί πέρυσι, είχα ανέβει από την 7η θέση της Γενικής στην 2η κι έχασα τον Γύρο για μόλις 2΄΄! Γνώριζα ότι είναι μια πολύ δύσκολη και τεχνική διαδρομή και προσπάθησα από την αρχή να βρίσκομαι σε κάποιο ξεκόλλημα για να μπορέσω να διεκδικήσω τη νίκη στο ετάπ. Στην αρχή κατάφερα να ξεκολλήσω μ’ ένα γκρουπ 7 ατόμων και έπειτα συνεργαστήκαμε όλοι μαζί να διατηρήσουμε μια καλή διαφορά, αφού το κυρίως γκρουπ ποτέ δεν σταμάτησε να μας καταδιώκει. Η συνεργασία όμως τελείωσε, όπως ήταν λογικό, στην τελευταία στροφή και με διαφορά 1’ από το γκρουπ ξεκίνησε ο ‘πόλεμος’! Προσπάθησα να βρίσκομαι συνέχεια μπροστά γνωρίζοντας ότι στο σπριντ ήμουν δυνατότερος από τους αντιπάλους μου και 200 μέτρα πριν τον τερματισμό ξεκίνησα ένα σπριντ που έμελλε να έχει δυο νικητές…! Απίστευτο κι όμως πραγματικό! Στα τόσα χρόνια που κάνω ποδήλατο δεν μου έχει ξανασυμβεί ποτέ κάτι παρόμοιο στον Δρόμο, μετά από 125χλμ αγώνα να μην μπορεί ούτε το fotofinish να ξεχωρίσει τον Νικητή! Τελικά, με τον Ρουμάνο, Andrei Nechita, περάσαμε ταυτόχρονα την γραμμή του τερματισμού, και αναγκαστήκαμε να μοιραστούμε εκτός από το βάθρο του νικητή και τα χρηματικά έπαθλα της 1ης και 2ης θέσης!
.png "English"){kind=small}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου