Απροστάτευτοι στον δρόμο και στον νόμο

Διαβάζουμε απο το ΒΗΜΑ και την Έλλη Ισμαηλίδου. Στην ελληνική άσφαλτο επιβιώνει ο ισχυρότερος. Και αυτός σε καμία περίπτωση δεν είναι ο ποδηλάτης. Οσοι πιστεύουν ότι αρκεί ένα καλό ποδήλατο, ένα κράνος και η γνώση των διατάξεων του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας για να νιώθει ο ποδηλάτης ασφαλής στο οδόστρωμα είναι γελασμένοι. Ασυνείδητοι οδηγοί ΙΧ, προκλητικοί οδηγοί λεωφορείων και τρόλεϊ, δρόμοι γεμάτοι επικίνδυνες λακκούβες, νομικές διατάξεις που αφήνουν πολλά κενά και αξιωματικοί της Τροχαίας που βρίσκονται με τα χέρια δεμένα συνθέτουν την εικόνα της... ζούγκλας που αποτελεί το σύγχρονο οδικό δίκτυο για τους ποδηλάτες. 


Τα τελευταία τρία χρόνια ο κ. Δήμος Μπαζώτης, ιδιωτικός υπάλληλος, κυκλοφορεί αποκλειστικά με το ποδήλατο στην Αθήνα. Ως αποτέλεσμα, έχει στο ενεργητικό του δύο ατυχήματα, καθώς και δεκάδες άλλα που... παρά τρίχα απετράπησαν. Την πρώτη φορά βρέθηκε «σφηνωμένος» ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα που κινούνταν αντίθετα. Ο οδηγός του αυτοκινήτου που κινείτο στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας «δεν τον είδε», όπως μετέπειτα δήλωσε, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστεί το τιμόνι του ποδηλάτου ανάμεσα στα δύο αντίθετα κινούμενα οχήματα και ο ίδιος να εκσφενδονιστεί.

Το δεύτερο ατύχημα οφειλόταν σε οδηγό των ΗΛΠΑΠ. Το τρόλεϊ τον ανάγκασε με την κίνησή του να μετακινηθεί προς τα δεξιά, παρά το γεγονός ότι εκεί υπήρχαν γραμμές του τραμ. «Οι γραμμές του τραμ είναι απαγορευτικές για τα ποδήλατα. Όλοι το γνωρίζουν, ωστόσο επιλέγουν να το αγνοούν. Ως αποτέλεσμα, η ρόδα μου “σφήνωσε” στις ράγες, ακινητοποιήθηκε ακαριαία κι εγώ εκτινάχθηκα. Το χειρότερο όμως ήταν η αντίδραση του αξιωματικού της Τροχαίας που έτυχε να είναι παρών. Έτρεξε αμέσως να με βοηθήσει με ειλικρινές ενδιαφέρον. Όταν ωστόσο του ζήτησα να κάνει κάτι για τον οδηγό των ΗΛΠΑΠ που παρανόμησε με αποθάρρυνε με εκφράσεις του τύπου “πού να τρέχεις να τον βρεις τώρα;”. Είμαι σίγουρος ότι αν το τρόλεϊ είχε χτυπήσει πεζό, θα είχε άλλη αντιμετώπιση» σχολιάζει ο κ. Μπαζώτης μιλώντας στο «Βήμα». 

Άλλωστε δεν είναι ο μόνος που διαμαρτύρεται για τη διαφορετική αντιμετώπιση που επιφυλάσσεται στους ποδηλάτες σε σχέση με πεζούς ή άλλους οδηγούς που υφίστανται ατυχήματα. Ο κ. Σπύρος Παπαγιάννης, πρώην μέλος της Εθνικής ομάδας ποδηλασίας, υπέστη τον περασμένο Ιανουάριο ένα σοβαρότατο ατύχημα, καθώς ποδηλατούσε στην Παραλιακή. Ο οδηγός ενός αυτοκινήτου που κινούνταν με υπερβολική ταχύτητα έκανε «τετ α κε» και χτύπησε με σφοδρότητα τον 32χρονο ποδηλάτη, ο οποίος εκτινάχτηκε και έπεσε βίαια στο οδόστρωμα λίγα μέτρα πιο κάτω. Κατάγματα στην ωμοπλάτη, στα πλευρά, σε τρεις σπονδύλους, στο ιερό οστό και στη λεκάνη ήταν ο τραγικός απολογισμός του ατυχήματος. «Και όμως, αν και ο οδηγός του αυτοκινήτου υπέγραψε θετική δήλωση και αποδέχτηκε την υπαιτιότητα, η ασφαλιστική του εταιρεία δεν επικοινώνησε ποτέ μαζί μου. Οχι μόνον οι οδηγοί δεν έχουν την απαραίτητη παιδεία για να αποδεχθούν την παρουσία του ποδηλάτου στο οδόστρωμα, αλλά και οι ασφαλιστικές εταιρείες φαίνονται απρόθυμες να το αναγνωρίσουν» σχολιάζει ο κ. Παπαγιάννης, ο οποίος ήδη έχει ασκήσει αγωγή και περιμένει την εκδίκαση της υπόθεσής του το ερχόμενο καλοκαίρι.

Πόρτες, λακκούβες και... δρόμοι ταχείας κυκλοφορίας

Για να βρεθεί σε κίνδυνο ένας ποδηλάτης ωστόσο δεν απαιτείται καν να υπάρξει άλλο όχημα εν κινήσει. Ο κ. Μηνάς Καραμπετιάδης, έμπειρος ποδηλάτης, υπέστη εξάρθρωση ώμου όταν μια οδηγός άνοιξε... την πόρτα του σταματημένου της αυτοκινήτου με δύναμη και χωρίς προσοχή. «Μου ζήτησε ειλικρινά συγγνώμη και ισχυρίστηκε- όπως πάντα- ότι “δεν με είδε”. Κάτι που είναι απλή “ενόχληση” για τα αυτοκίνητα, μπορεί να αποβεί θανατηφόρο για έναν ποδηλάτη. Για παράδειγμα, το χειρότερο ατύχημα της ζωής μου το έπαθα εξαιτίας μιας λακκούβας σε δρόμο όπου έτρεχα με 50 χλμ. / ώρα. Έπεσα στη λακκούβα και ξύπνησα στην... Εντατική. Η Τροχαία μού συνέστησε να ασκήσω αγωγή εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, αλλά τι νόημα θα είχε;» σχολιάζει ο ίδιος.

Άλλο ανοιχτό «ντιμπέιτ» ανάμεσα στους ποδηλάτες και στην πολιτεία είναι η διάταξη του ΚΟΚ που απαγορεύει στους ποδηλάτες να κινούνται σε αυτοκινητοδρόμους και δρόμους ταχείας κυκλοφορίας. Η διάταξη ακούγεται λογική για τους «κοινωνικούς» ποδηλάτες, όχι όμως και για τους αθλητές. «Μέσω των ισχυουσών διατάξεων η πολιτεία οδηγεί τους αθλητές σε αδιέξοδο. Αναλογιστείτε ότι οφείλουμε να καλύπτουμε απόσταση 120-150 χλμ. την ημέρα για να προπονηθούμε επαρκώς. Αυτή η διαδρομή δε μπορεί να καλυφθεί ούτε στους μποτιλιαρισμένους δρόμους ούτε φυσικά στους... ανύπαρκτους ποδηλατόδρομους. Εν τέλει δεν έχουμε άλλη επιλογή από τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται» σχολιάζει ο αθλητής κ. Αλέξανδρος Ιορδανίδης. Ο ίδιος ποδηλατούσε με ταχύτητα κατά τη διάρκεια της προπόνησής του σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας στη Θεσσαλονίκη. Όταν ένα αντίθετα κινούμενο όχημα επιχείρησε να προσπεράσει χωρίς την απαραίτητη προσοχή, ποδήλατο και αυτοκίνητο συγκρούστηκαν μετωπικά. Ως αποτέλεσμα ο κ. Ιορδανίδης εκτινάχθηκε στο οδόστρωμα και κατέληξε στην Εντατική για δυόμισι μήνες.